Avengers: Infinity War // İnceleme // Olmaz!

Selamlar, sevgiler, saygılar Konu Deposu takipçileri… Evet, bir çok kişinin uzun zamandır beklediği filmi izledik, tattık, gördük… Neden beklenildiği konusunda gram fikrim yok, bana sormayın. Marvel Cinematic Universe’ün 10 yıldır zeminini hazırladığı film buymuş… Yani buymuş! BU! Hadi incelememize başlayalım, BU! neymiş görelim.

Filmin görsel efektler bakımından başarısı olduğu aşikar. Yer yer yapmacık gelmeye başlıyor mu? Evet, yer yer bu ney lan oluyor insan. Oyunculuklar güzeldi yerindeydi. Gel görelim ki, bu film olmamış, neden?

Filmde kimi savaş sahnesi gayet etkileyici ve güzel kurgulanmış, kimi savaş sahnesi ecüş bücüş diriliş ertuğrul tarzında ilerliyor. Çok fazla karakter oluşu derinlikten yoksun bir film oluşuna yol açmış. Bu kadar karaktere tek tek yeterli süre verilememesi filmin acelesi varmış gibi bir his uyandırmış. Olayların ciddiyeti kat kat artarken hala abuk sabuk espriler görmek MCU’nun yıllardır yaptığı bir şey. Ne yazık ki bu durumda bile bunun devam ediyor oluşu, cıvıklık noktasını zorlar hale gelmiş.

Film neden olmamış?

Hacılar şimdi Thanos’un CGI’ı iyi güzel hoş ama sadece onun ki iyi gibi. Thor’un şimşek çaktığı sahnelerdeki efektler rezalet. Senaryo dersen ilk yarı okay ilerliyor. Ne çok abuk sabukluğa giriyor, nede ahım şahım gidiyor. Sadece okay yani, bu kadar. 2. yarı korktuğum başıma geldi. Film sarpa sarmaya başladı. Thanos’un taşları ele geçireceğinden o kadar emin olmaya başladım ki, artık uff al şunların hepsini de sadede gel der oldum. Mevzu’da öyle ilerledi zaten. Birde Thanos’u tam yenmeye yaklaştıkları sırada, Star Lord’un mallıkları “buda olmaz artık” dedirttirdi.

Film genel olarak belirttiğim üzere arada ilerliyor, sonradan gördüğümüz üzere vasatın üstünde derinliği olmayan bir senaryoya dönüşüyor. Thanos’un geçmiş hikayeleri ve düşüncelerine değinmek doğru bir hamle olmuş -her ne kadar felsefesine katılmıyor olsam da- ama bunu ana karakterlerimizde ki derinliği azaltarak yapmaları da bir o kadar yanlış hareket olmuş. Filmin 2. yarısından itibaren kahramanlarımızın nasıl daha çok dayak yiyebileceğini izleyerek geçirdik. Aslında bu güzel bir şey. Kahramanlar ilahlaştırılmıyor ama artık bu mesele kendini tekrar etmeye başladığından itibaren sıkıcı bir hal alıyor. Gereksiz karakter sayısının oldukça fazla oluşu ve vasıfsız vasıfsız orada durmaları gözümden kaçmadı değil. Anladık 10 yıl boyunca gösterdiğinizi her karaktere değinmek istiyorsunuz ama işin çorba olduğu gözünüzden kaçmasın lütfen.

Filmi beğenen var mı? Çok! Gerçekten çok. Hiç bir insan beklentilerinin aşağı da kalmasını istemez ve kendini buna inandırır. Peki ben bu filmi niye sevim? Çok iyi ışık veya roket attıkları için mi sevim? Thanos çok güçlü. Okay. Döve döve ilerledi etrafta. Thanos’un geçmişi ve düşünceleri derinlik içeriyor olabilir ama filmin ilerleyişinde bir derinlik yoktu. Bazı karakterlerimizin güçlerini geliştirişini, daha güzel ışık atmasını izledik film boyunca. Haa filmin bittiği kısım yinede etkileyici sayılabilir. Sevilen karakterlerin toz olmasını seyretmek işin ayrı bir etkileyici boyutu. Ne yazık ki bunda da şöyle bir şey var; o ölen karakterlerin çoğunun daha filmi çıkacağını biliyoruz. Yani geri döneceklerinden eminiz.

Film daha uzun bir filmin ilk yarısı gibiydi. Final sahnesi içermiyor. Sonuç barındırmıyor. Şuan izlemek tatmin eder seviye de değil. İzlenecekse bir sonraki film çıkmadan hemen önce izlenmeli diye düşünüyorum. Çünkü film, uzun bir dizi bölümü gibiydi.

Filmin değişken tonu çok göze çarpıyor. Uzayda geçen savaş ile Wakanda’da geçen savaş arası ilişkiyi güzel kurmuşlar. Lakin bu ilişkide ki ton farkını tutturamamışlar. Sanki bir kaç film birleştirilmiş hissiyatı veriyor yer yer. Aralarında ilişki olsa bile bütünlük sağlanamamış. Bu ton farkı başlı başına izleme zevkinden çok fazla şey alıp götürüyor. Diğer bir tırt yanı; Wakanda’da geçen savaş sahnesiydi. Eski kötü Türk filmlerinde ki savaş sahneleri gibi hebele hebele diye millet bir birine dalıyordu. Abicim sen Thanos’sun. Hebele hebele diye de salma ordunu bir zahmet. Ellerinde kılıç kalkan dans etmedikleri kaldı bir.

Filmde dikkatimi çeken bir diğer nokta ise; kamera açıları. Kamera ya çok dümdüz duruyordu, yada ne olduğunu çok çözemeyeceğimiz bir şekilde yamuk yumuk sallanarak geçiyordu. Bu başlı başına filmle ilgili odak problemi yaratmıyor değil.

Müzikleri duygusal sahneler dışında gayet yetersizdi. Gereksiz dram içeren sahne oldukça fazlaydı. Özellikle Vision içeren sahneler yada Thanos’un nutukta ki zirve noktaları. Adamın mevzusunu anladıktan sonra üzerine daha da gereksiz dramlar yüklemek -bakın üzücü sahneler demiyorum, onlar yerindeydi, dram sahneleri, ayrımını yapın- bir yeter artık, geç bunları dedirtiriyor insana. Heh işte o sahneler gereksiz olsa da müzikleri yerindeydi. Ne yazık ki gaz sahnelere gelindiğinde ki müzikler kafa ütüleyici cinstendi. Eski Avengers müziğini kullandıkları yere okaydim ama yeni savaş müzikleri çok fazla ensturmantal yığılma gibiydi.

Dediğim bir şeyi tekrar edeceğim. Mahalle kavgasına gider gibi film yapmak, film yapmak malesef olmuyor. Çok fazla yığılmaya sebep oluyor ve insanı yoruyor. Bu karakterlerin çoğunun bir birine benzer karakterlerde oluşu insanı aynı bir tekrar duygusuna sokabiliyor.

Eğer Marvel hayranı, holiganı, ölüp gebereniyseniz filmden muhakkak bir salyalı olarak memnun ayrılırsınız. Filmler konusunda düşünen yada salyalı olmayan bir Marvel sevenlerdenseniz bu film sizi düşündürecek, hatta oldukça hayal kırıklığına uğratacaktır.

Üzüldüm gerçekten, beklentilerle dolu bir filmin böyle çıkmasından. Bir sonraki incelemeye kadar kendinize iyi bakın. Düşünceleriniz varsa aşağıda yorumlar kısmından belirtiniz.