Renklerin Psikolojisi

Bu elbise mavi siyah mı, beyaz altın sarısı mı? Şu ayakkabı turkuaz mı, pembe mi? Bunun gibi sorular ve duyduğumuz farklı cevaplar akıllara, farklı algılara sahip olabileceğimiz fikrini düşürüyor. Acaba gerçekten farklı algılara sahip olabilir miyiz? Bu soruyu aklınızın bir köşesine bırakıp asıl konuma dönüyorum. Fikriniz her ne olursa olsun bir yerde birleşen algılarımız olduğu kesin.

Çoğumuzun bildigi gibi kadınlar renk ayırt etme konusunda erkeklere oranla daha başarılıdır. Üzgünüm beyler, bu biyolojik bir gerçek. Bu yüzden daha çok ortak alanımız olan ana renklerden bahsedelim.

“S” harfinin iştah açtığını hatta bu yüzden bir çok cips markasının kullandığını duymuşsunuzdur. Hatta aklınıza ilk gelecek isimlerin sonları iddia ediyorum s harfiyle bitiyordur. Turuncu ve kırmızı tonları da insanda açlık hissini tetikler. Hepimizin bildiği çoğu fast food markasının logosu bu tonlarda tasarlanmıştır. Vay uyanıklar! Ayrıca sosyal mecralarda -Twitter, Facebook gibi- mavi rengin çok kullanılması da aynı mantığa dayanır. Mavi, bilinçaltımızda özgürlüğü ve sonsuzluğu temsil eder. Bu yüzden aslında bir yönden bizi tutsak ederken özgür hissetmemizi sağlamak isterler. Sanırım yüksek oranda da başarıyorlar.

Bankaların yeşil rengi fazlasıyla kullandığını fark ettiniz mi bilmiyorum. Sebebi tabii ki de yeşilin bilinçaltımızda güven duygusunu oluşturmasıdır. Yeşil giyinen biriyle tanışırsak bilinçaltımız ister istemez onun güvenilebilecek bir insan olduğu yargısını oluşturur.

Simsiyah giyinmiş birini gördüğümüzde sanılanın aksine korkmayız. Onun fazla net ve kendinden emin olduğunu  düşünürüz. Ve gri kararsızlığı çağrıştırdığından ilk buluşmalarda giyilmesi pek tavsiye edilmez.

Son olarak erkeklerin, kırmızı giyinen kadınlara daha çabuk aşık olduğu da araştırılmış. Ne kadar doğru bilemem, ben araştırmacıların yalancısıyım. Siz de eğer ilk buluşmaya gri giyip gitmem diye tuttururken ayıplanır ya da kırmızı giyen birine aşık olamazsanız benim yalancım olduğunuzu söyleyebilirsiniz.